نوروز، رمز جاودانگی ایران ما

در طول حیات بشر، قوم‌ها و ملت‌ها و فرهنگ‌های گوناگونی پدیدار گشته‌اند که از بیشتر ایشان، جز نامی در صفحه تاریخ باقی نمانده است. ملت‌ها و امپراطوری‌هایی چون آشوری‌ها، بابلی‌ها، سومری‌ها و لیدیایی‌ها که در زمان خود در نیرو و ثروت و فرهنگ شهره آفاق بوده‌اند، از این شمارند. امروز زبان‌هایشان ناپدید، شهرهاشان ویران، و از شکوه و بزرگی آنان جز در صفحات تاریخ خبری نیست. ایران کهنِ ما اما، اگرچه پُر یادگار از زخم های روزگارست، همچنان استوار و پا‌برجاست. ایران را در فرهنگ پارسی، به ققنوس مانند دانسته‌اند که هر بار، گرچه در شعله‌های بی‌رحم جنگ، جهل، استبداد و بلایای طبیعی سوخته، اما هربار از میان خاکستر خود، برخاسته و جان یافته است. به راستی راز جاودانگی این ملت چیست؟

نوروز کلید همبستگی گسست‌ناپذیر اقوام ایرانی و یکی از رموز ماندگاری فرهنگ پارسی در طول هزاره‌هاست. نیاکان ما نوروز را با وجود سختی‌ها و نا‌ملایمات بسیار، گرامی داشته‌اند و آن را چون نگینی در فرهنگ ایرانی، برای ما به ارمغان گذارده‌‌اند. برای زنده نگاه داشتن نوروز، چه جان‌های پاک که فدا شده، چه سختی‌ها که از سر گذرانده شده، و چه مرارت‌ها که بر سر نیاکان ما آمده است. حمله اسکندر، تسخیر ایران توسط اعراب، حمله ویرانگر مغولان، بلایای طبیعی چون خشکسالی، قحطی و بیماری، هیچکدام نتوانسته‌اند این آتش جاودانه‌ی ایران را خاموش کنند.

نوروز، پیام‌آور پویش طبیعت و نو شدن روزگار است. سالی که گذشت، برای بسیاری از ما، سالی پر از درد و اندوه بود. نوروز امسال را به یاد جان‌های عزیزی برگزار خواهیم کرد که دیگر در میان ما نیستند. همچون نیاکانمان که مشعل نوروز را در طول حوادث اندوهناک و سهمگین تاریخ زنده نگاه داشته‌اند، ما هم سهم خود را در زنده نگاه داشتن این آتش جاویدان ادا خواهیم نمود.